تحلیل تلفات مرغداریهای گوشتی استان قم در سال منتهی به مهر 1392 به روش رگرسیون لاجیستیک

برای بررسی رابطه بین ویژگی های عمومی و خصوصی مرغداری های منطقه قم با فراوانی تلفات منجر به دریافت غرامت در آن ها، از کل جوجه ریزی های استان در فاصله زمانی مهر 1391 تا مهر 1392 استفاده شد. تلفات مرغداری ها به صورت یک متغیر دوتایی (اعلام و عدم اعلام خسارت) در برابر خصوصیات عمومی (شامل فصل جوجه ریزی، منطقه جغرافیایی، مالکیت مرغداری، نوع سالن، سویه جوجه، پرکاری مرغدار و بدشانسی) و خصوصی جوجه ریزی ها (فاصله از روستا، فاصله از دامداری ها و مرغداری های هم جوار، فاصله بین سالن های یک مجموعه و نیز درجه بندی فنی مرغداری، کیفیت سیستم تهویه و نور، متوسط سطح سالن و نسبت سطح مسقف به زمین واحد مرغداری)، رگرسیون لاجیستیک شد و مقایسه عوامل مورد بررسی به صورت نسبت شانس با سطح مرجع همان عامل مقایسه شد. متوسط درصد تلفات کل مرغداری ها و مرغداری های درگیر تلفات به ترتیب 7/27 و 1/46 درصد بودند. فصل سال و بدشانسی مرغدار جزو بدترین عوامل مؤثر بر تلفات بودند. تلفات مناطق مختلف استان، تفاوت اندکی داشتند و نوع سالن (سیستم باز، سیستم بسته یا تهویه تونلی و سیستم نیمه اتوماتیک) و مالکیت، اثری بر فراوانی تلفات نداشتند. سویه کاب تلفات کمتری داشت. آب لوله کشی در مقایسه با انواع دیگر تلفات کمتری داشت. مرغداری های با درجه فنی خوب و خیلی خوب در مقایسه با مرغداری های عالی و نیز قابل قبول و غیر قابل قبول تلفات بیشتری داشتند. واحد های تک سالن تلفات کمتری داشت. نتایج این بررسی نشان دادند که عوامل محیطی و مدیریتی بخصوص فصل جوجه ریزی، نوع آب شرب و رفتار جوجه ریزی مرغدار، نقش مهمی در شانس درگیری با تلفات دارند. شناسایی دقیق تر الگوی تلفات مستلزم مطالعات بیشتر به صورت سری های زمانی و توجه به الگوی تغییرات عوامل در فصول و سال های مختلف است.